اخبار, مقالات

برگزیده خطبه فدکیه حضرت زهرا (س) مصیبت عظمی

برگزیده خطبه فدکیه حضرت زهرا (س)
مصیبت عظمی
قیام حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها در دفاع از امامت وولایت ،و احقاق حق خود و افشا گری علل و عوامل بیعت شکنی ،بعد از رحلت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ، دارای پیام ها و درس های بسیار روشن برای مسلمانان و طالبان حق و حقیقت است .

خطبه فدکیه (سخنرانی مهم و تاریخی حضرت زهرا (س) در مسجد پیامبر (ص) بعد از غصب فدک )یک دوره فشرده دین شناسی که می تواند هر انسان هدایت خواه را راهنمایی و هدایت کند . خطبه فدکیه فریاد رسای دخت گرامی رسول خدا (ص)،همسر مولا امیر المومنین علی علیه السلام و مادر حسنین (ع) است .خطبه فدکیه ندای مظلومیت و یاری طلبی سید وسرور زنان عالم ،در گرفتن حق خود است .

ستاد فاطمیه استان بوشهر ،به همه شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام توصیه و تاکید می نماید که متن خطبه فدکیه را بدقت مطالعه و قرائت کنند تا در ادامه مسیر مبارزه و پایداری جمهوری اسلامی از آن سر مشق گرفته و درس بصیرت و هدایت بیاموزییم . به همین منظور فرازی از خطبه فدکیه که در آن علل و عوامل سستی و سهل انگاری مردم و انحراف نخبگان ، بیان شده است تقدیم می گردد .

مصیبت عظمی   
ثم رمت بطرفها نحو الانصار، فقالت یا مَعْشَرَ النَّقیبَةِ وَ اَعْضادَ الْمِلَّةِ وَ: حَضَنَةَ الْاِسْلامِ! ما هذِهِ الْغَمیزَةُ فی حَقّی وَ السِّنَةُ عَنْ ظُلامَتی؟ اَما كانَ رَسُولُ اللَّـهِ صَلَّی اللَّـهُ عَلَیهِ وَ الِهِ اَبی یقُولُ: «اَلْمَرْءُ یحْفَظُ فی وُلْدِهِ»، سَرْعانَ ما اَحْدَثْتُمْ وَ عَجْلانَ ذا اِهالَةٍ، وَ لَكُمْ طاقَةٌ بِما اُحاوِلُ، وَ قُوَّةٌ عَلی ما اَطْلُبُ وَ اُزاوِلُ.
اَتَقُولُونَ ماتَ مُحَمَّدٌ؟ فَخَطْبٌ جَلیلٌ اِسْتَوْسَعَ وَ هْنُهُ، وَاسْتَنْهَرَ فَتْقُهُ، وَ انْفَتَقَ رَتْقُهُ، وَ اُظْلِمَتِ الْاَرْضُ لِغَیبَتِهِ، وَ كُسِفَتِ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ انْتَثَرَتِ النُّجُومُ لِمُصیبَتِهِ، وَ اَكْدَتِ الْامالُ، وَ خَشَعَتِ الْجِبالُ، وَ اُضیعَ الْحَریمُ، وَ اُزیلَتِ الْحُرْمَةُ عِنْدَ مَماتِهِ.فَتِلْكَ وَاللَّـهِ النَّازِلَةُ الْكُبْری وَ الْمُصیبَةُ الْعُظْمی، لامِثْلُها نازِلَةٌ، وَ لابائِقَةٌ عاجِلَةٌ اُعْلِنَ بِها، كِتابُ اللَّـهِ جَلَّ ثَناؤُهُ فی اَفْنِیتِكُمْ، وَ فی مُمْساكُمْ وَ مُصْبِحِكُمْ، یهْتِفُ فی اَفْنِیتِكُمْ هُتافاً وَ صُراخاً وَ تِلاوَةً وَ اَلْحاناً، وَ لَقَبْلَهُ ما حَلَّ بِاَنْبِیاءِ اللَّـهِ وَ رُسُلِهِ، حُكْمٌ فَصْلٌ وَ قَضاءٌ حَتْمٌ. «وَ ما مُحَمَّدٌ اِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ اَفَاِنْ ماتَ اَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلی اَعْقابِكُمْ وَ مَنْ ینْقَلِبْ عَلی عَقِبَیهِ فَلَنْ یضُرَّ اللَّـهَ شَیئاً وَ سَیجْزِی اللَّـهُ الشّاکِرینَ .

سپس آن حضرت به انصار خطاب کرده فرمود : ای گروه جوانمردان و بازوان ملت و یاوران دین !این سستی در برابر حق من و به خواب زدن در برابر ظلمی که به من شود ،از چه روست ؟ آیا پدرم رسول خدا (ص) نمی فرمود : احترام و رعایت مرد ،احترام و رعایت حال فرزندان اوست ؟ در بدعت گذاری سرعت گرفتید و چه به شتاب پیش رفتید ؟ در حالی که شما بر پیگیری خواسته من قادر و توانا هستید . آیا می گویید که رسول خدا از دنیا رفت و این امر به پایان رسید ؟ بلی ،اتفاقی بزرگ بود که در پی آن حادثه ،شکافی بزرگ به وجود آمد و رخنه ای عظیم پدیدار شد . با رفتن آن جناب زمین را ظلمت فرا گرفت و ستارگان در کسوف رفتند . آرزوها بی خیر شد ،کوه های سر بر افراشته سربزیر و حریم ها ضایع شد . حرمت ها پس از در گذشت او ریخت . به خدا سوگند این بلایی بزرگ و مصیبتی عظیمی بود که مانند آن نیامده و نخواهد آمد .و البته کتاب خداوند این خبر صبحگاه و شامگاه با صدای رسا و بلند و با گفتار و تلاوت به شما داده بود . و البته انبیای الهی قبل از او را نیز مرگ دریافته بود . حکمی قطعی و تقدیری حتمی برای همگان است : ((و محمد نیست مگر یک پیامبر ،قبل از او نیز پیامبرانی آمدند . آیا اگر او مرد یا کشته شد به دوران گذشته خود باز می گردید ، و هر کس به گذشته خود باز گردد ،به خداوند زیانی نمی زند و خداوند سپاسگزاران را جزا خواهد داد . ))

3-بی توجهی مردم  
اَیها بَنی قیلَةَ! ءَ اُهْضَمُ تُراثَ اَبی وَ اَنْتُمْ بِمَرْأی مِنّی وَ مَسْمَعٍ وَ مُنْتَدی وَ مَجْمَعٍ، تَلْبَسُكُمُ الدَّعْوَةُ وَ تَشْمَلُكُمُ الْخُبْرَةُ، وَ اَنْتُمْ ذَوُو الْعَدَدِ وَ الْعُدَّةِ وَ الْاَداةِ وَ الْقُوَّةِ، وَ عِنْدَكُمُ السِّلاحُ وَ الْجُنَّةُ، تُوافیكُمُ الدَّعْوَةُ فَلاتُجیبُونَ، وَ تَأْتیكُمُ الصَّرْخَةُ فَلاتُغیثُونَ، وَ اَنْتُمْ مَوْصُوفُونَ بِالْكِفاحِ، مَعْرُوفُونَ بِالْخَیرِ وَ الصَّلاحِ، وَ النُّخْبَةُ الَّتی انْتُخِبَتْ، وَ الْخِیرَةُ الَّتِی اخْتیرَتْ لَنا اَهْلَ الْبَیتِ.قاتَلْتُمُ الْعَرَبَ، وَ تَحَمَّلْتُمُ الْكَدَّ وَ التَّعَبَ، وَ ناطَحْتُمُ الْاُمَمَ، وَ كافَحْتُمُ الْبُهَمَ، لانَبْرَحُ اَوْ تَبْرَحُونَ، نَأْمُرُكُمْ فَتَأْتَمِرُونَ، حَتَّی اِذا دارَتْ بِنا رَحَی الْاِسْلامِ، وَ دَرَّ حَلَبُ الْاَیامِ، وَ خَضَعَتْ نُعْرَةُ الشِّرْكِ، وَ سَكَنَتْ فَوْرَةُ الْاِفْكِ، وَ خَمَدَتْ نیرانُ الْكُفْرِ، وَ هَدَأَتْ دَعْوَةُ الْهَرَجِ، وَ اسْتَوْسَقَ نِظامُ الدّینِ، فَاَنَّی حِرتُمْ بَعْدَ الْبَیانِ، وَاَسْرَرْتُمْ بَعْدَ الْاِعْلانِ، وَ نَكَصْتُمْ بَعْدَ الْاِقْدامِ، وَاَشْرَكْتُمْ بَعْدَ الْایمانِ؟بُؤْساً لِقَوْمٍ نَكَثُوا اَیمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ، وَ هَمُّوا بِاِخْراجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُكُمْ اَوَّلَ مَرَّةٍ، اَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّـهُ اَحَقُّ اَنْ تَخْشَوْهُ اِنْ كُنْتُمْ مُؤمِنینَ. اَلا، وَ قَدْ أَری اَنْ قَدْ اَخْلَدْتُمْ اِلَی الْخَفْضِ، وَ اَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ اَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ، وَ خَلَوْتُمْ بِالدَّعَةِ، وَ نَجَوْتُمْ بِالضّیقِ مِنَ السَّعَةِ، فَمَجَجْتُمْ ما وَعَبْتُمْ، وَ دَسَعْتُمُ الَّذی تَسَوَّغْتُمْ، فَاِنْ تَكْفُرُوا اَنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْاَرْضِ جَمیعاً فَاِنَّ اللَّـهَ لَغَنِی حَمیدٌ.
ای نوادگان قیله !آیا شما در برابر چشم من باشید و مرا از میراثم محروم کنند و شما صدای داد خواهی مرا بشنوید و خبر آن را دریافت کنید ؟ در حالی که تعداد تان زیاد است و قدرت و تجهیزات فروان دارید؟ شما را به یاری می خوانم ،ولی پاسخ من را نمی دهید ؟ و ناله ام را می شنوید و یاری ام نمی کنید ؟ شما همان کسانی هستید که به نبرد مشهورید و به خیر و صلاح معروف . شما نخبگان و نیکانی هستید که برای ما اهل بیت انتخاب شده اید و در این راه با اعراب جنگیدید و سختی ها را به جان خریدید و با گروه های مختلف پیکار کردید و با دلیرانشان ستیز کردید . پیوسته با ما و فرمانبردار ما بودید تا زمانی چه چرخ اسلام به گردش افتاد . شیر ناقه اسلام فراوان شد ،دندان های شرک در هم شکست و دیگ دروغ از جوشش افتاد و آتش کفر به خاموشی گرایید . و دعوت به هرج و مرج پایان پذیرفت و دین نظمی نوین گرفت . پس چرا از حقیقت آشکار رو بر تافتید و آن را مخفی می کنید و چرا پیمان شکنی می کنید و از ایمان به شرک باز می گردید ؟ بدا به حال گروهی که بعد از پیمانی که بستند ،سوگند خود را شکستند ((و به اخراج پیامبرانشان همت گماشتند ،در حالی که ابتدا آنان آغاز گر جنگ بودند ؟آیا از آنها می ترسید ؟ سزاوارتر است که از خدا بترسید ،اگر ایمان دارید ؟ ))

مشاهده می کنم که به آسایش چسبیده اید و از کسی که حق کم و بیش کردن را داشته ،دور شده اید و به دنبال راحتی هستید و در گوشه خلوت خود آرام گرفته اید آنچه را (از ایمان ) در دل جای داده بودید ،از دهان بیرون انداختید و آن شراب گوارایی را که خورده بودید قی کردید . پس ((اگر شما و تمامی  اهل زمین کافر شوید ،خداوند بی نیاز و ستوده است . ))

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *